หลายครั้งที่ดูคนผิด…ไม่ใช่เพราะ “ต า บ อ ด” …แต่เพราะใจดีจนเกินไปหลายครั้งที่ช่วยคนผิด…ไม่ใช่เพราะ “โ ง่” …แต่เพราะเห็นแก่ความรู้สึกมากเกินไป
หลายครั้งที่จำยอม…ไม่ใช่เพราะ “ไร้เหตุผล” …แต่เพราะไม่อย ากโต้เถียงให้เสียเวลาทุกครั้งที่ทำไป เพราะหวังดีกับคนอื่น…จนลืมที่จะปกป้องตัวเอง
แต่ไม่ว่าจะยังไง ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์คนที่เข้ามาใจคนนั้นย ากแท้ จะหยั่งถึง ไม่อาจมองออกได้ด้วยสายตาไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ มีเพียงกาลเวลาเท่านั้นที่จะบอกเราได้
เวลาจะช่วยบอก ว่าคนที่เข้ามานั้น ” ใครจริง ใครลวง “ดูคน ดูด้วยตาอย่ างเดียวไม่ได้…เพราะจะดูผิดได้ง่ายฟังคน ฟังด้วยหูอย่ างเดียวไม่ได้…เพราะจะเข้าใจผิดได้ง่าย
เวลาจะช่วยพิสูจน์ใจคน เป็นประจักษ์พย านในนิสัยคนใครเป็นคนจริง ใครเป็นคนหลอกลวง กาลเวลาจะบอกได้เองเป็นคนดีได้ แต่ก็ต้องดีให้พอเหมาะพอควร อย่ าดีจนเกินไปการเป็นคนดีจนเกินไป จะทำให้ใครๆไม่เกรงใจ และเอาเปรียบได้ง่าย
เหมือนเป็นการเปิดทางให้คนอื่น เข้ามา ทำ ร้ า ย เราได้ง่ายขึ้นเป็นคนดีได้ แต่อย่ าเป็น…คนโ ง่ ด้วยเลิกนึกถึงแต่คนอื่น แล้วหันกลับมาดูแลตัวเองบ้างการเป็นคนมีน้ำใจไม่ได้แปลว่า…ต้อง โ ง่การเป็นคนดีก็ไม่ได้แปลว่า…ต้องยอมตลอดไป
ที่มา : วิภาดา กิตติโกวิท
